Εσύ άνθρωπε, κυρίαρχε του κόσμου αυτού. Εσύ με πήρες απ' τη φύση, χιλιάδες χρόνια πριν κι εγώ έμαθα κοντά σου. Έμαθα να φυλάω τα κοπάδια σου, την περιουσία σου, την οικογένειά σου. Έμαθα να κυνηγώ μαζί σου, έμαθα να σταματώ αυτούς που σε σκοτώνουν με ουσίες ναρκωτικές, δηλητηριώδεις. Έμαθα να σε βγάζω απ' τα συντρίμμια, να σ' οδηγώ όταν δε βλέπεις. Κι άλλα πολλά έμαθα μα πάνω απ' όλα έμαθα να σ' αγαπώ άνθρωπε, να σ' αγαπώ πιότερο κι από μένα. Έμαθα να πεθαίνω για χάρη σου κι εξαιτίας σου.
Εσύ τη μοίρα μου ορίζεις. Με παίρνεις για παιχνίδι, με βαριέσαι. Με πετάς στο δρόμο. Με σκοτώνεις με το αυτοκίνητό σου. Μ' άφησες μόνο μου, να ζω στο περιθώριο του κόσμου που καταστρέφεις. Γεννιέμαι πια στους δρόμους κι αν σ' ενοχλεί αυτό μπορείς να το σταματήσεις. Στείρωση. Το δέχομαι κι αυτό. Μα σ' ενοχλεί η φωνή μου, δε θέλεις να με ακούς, δε θέλεις να με βλέπεις. Ίσως δε φέρομαι σωστά, στο δρόμο εδώ που τίποτα πλέον δε μου μαθαίνεις. Και τώρα... πρέπει εγώ, πάλι εγώ να τα πληρώσω, τα λάθη τα δικά σου. Διάλεξες να πεθάνω, κι εγώ ψυχορραγώ, μέσα σε αφόρητους πόνους. Τρέμω. Κρίμα που σ' εμπιστεύτηκα. Πεινούσα.
Ξέρω, έχεις δικαίωμα θα πεις! Δικαίωμα να περπατάς, να οδηγάς, να κοιμάσαι, να ξυπνάς χωρίς να σου γαβγίζω. Όλα τα δικαιώματα δικά σου. Άσε μου μόνο ένα. Θέλω μόνο να ζήσω.
Δε σου ζητώ φιλόζωος να γίνεις. Αρκεί να είσαι Άνθρωπος. Θυμήσου την αξία που έχει μια ζωή και σεβάσου τη. Ελπίζω κάτι να σου μείνει απ' τα λόγια μου γιατί αν το λάθος σου δεν καταλάβεις τώρα, ίσως σε κάνει η ζωή να καταλάβεις με τρόπο σκληρό, με πάθημα για μάθημα. Γιατί αν το θάνατο μοιράζεις, μόνο το θάνατο θα βρεις και δυστυχία, σε κάθε πτυχή της ζωής σου μιας και δεν είσαι ικανός να εκτιμήσεις το αγαθό που σου χαρίστηκε.
Ο αδέσποτος σκύλος που σκοτώνεις (άμεσα ή έμμεσα με την αδιαφορία σου)
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε με αφορμή τη δηλητηρίαση με φόλα μερικών αδέσποτων φίλων.
Αναρτήσεις
